අනේ කෙල්ලේ කාපාං

ලියන්දෝ නොලියන්දෝ කියලත් හිතුව.ඕන රෙද්දක් වේං කියල ලියල දානව.
ඔහෙල දන්නවනේ මං අර අවුරුදු 5ක් විතර කෙල්ලෙක්ට කියල කවව ගන්න(ඔව් ඔව් බොලව්.ගෝල්ඩ් පිස්සයියගේ බාසාවෙන් තමා ඔය.පොල් පැළේ කවව ගන්ට.) ට්‍රයි කොලා කියල.කෑවේ නෑනේ ඒ කෙල්ල.
කොහොම හරි දන්න සෙල්ලං ඔක්කොම දාල කොල්ල ඒ නස්පැත්තියෙන් ගැලවුනා කියලත් දන්නව ඇතිනේ.
දවසක් දෙකක් පොල් පැළේ හිටියට මොකෝ නිකං ආයි සාංකාව වගේ.පොල් පැළේ කවව ගන්න කාට හරි පැටික්කියෙක්ට කියල...
ඕං ඔය අතරේ තමා ඕං අර වැඩිම ඒ සාමාර්ථ කෙමා පන්තියේ පුංචි පහේ පැටික්කියෙක්ට හිත උස්සන්න ඇහැක් වෙලා තියෙන්නේ.
කිව්වට මොකෝ තාම මම නමවත්,ඒ පැටික්කි මේ වෙනකොටත් පොල් පැළයක් කනවද කියලවත් දන්නේ නෑ නෙව.
වෙලාවකට හිතෙනවා මුළු ලෝකෙටම ඔන්ලයි වගේ ඉන්නවට වඩා හොඳයි අර හඳ පලුව(අයිඩල් එක.)දාගෙන ඇත්නම් කියල.
ඒත් මොන?අපේ එකෙක්ට ඕක කිව්වහම කිව්ව "තොට කියල වැඩක් නෑ ඕව.අපි වගේ උඩ බලාගෙන පළ." කියල.
කියන දෙයක් අහන එකෙක්ට ඕන ඒක කියන්නත්.සීකේ.මොන රෙද්දක්ද මන්දා වෙලාවකට.
වෙලාවකට හිතෙනවා කොලු හිත කොයි තරම් දෙපිට කාට්ටුද කියලත්.අනේ අම්මප.
කොහොම හරි බලමුකෝ මේ පාරවත් මේ හා පැටික්කි(අපේ බ්ලොග් කියන අක්කණ්ඩි නෙවේ හොඳේ.)ට කියල බිමට නැවිල හරි පොල් පැලේ කවව ගන්ට ...
නැත්නම් ඉතින් මේ ගෝඨයිම්බරයා(එයා මං තරං නිදාගන්නවද මන්දා.)ගේ නින්දටත් කෙළ වෙලා තමා නවතින්නේ.කරුමෙක මහත කියන්නේ අදත් උදේ 5.30 වෙනකොට ඇහැරුනා හා පැටික්කිව හීනෙන් දැකලා.නිකම්මත් නෙවේ උඩ ගිහින් වැටිලම...