අයියා පන්නනවෝ...

අද කියන්න යන්නේ නම් හැමෝම වගේ ලබපු අත්දැකීමක් ගැන ලියන්න.

මං හිතන විදියට හැමෝම වගේ කට වරද්දගෙන පණ කඩාගෙන දුවලා ඇතිනේ?

මේ කතාවත් එහෙනම් කියවල බලන්නකෝ.

මෙහෙමයි කතාව පටන් ගන්නේ.අපි සා.පෙ.ට අයි.ටී ලිව්වනේ.ඉතින් ඕකට පන්ති ගියා.ඒ පන්තිය ලඟ ඉන්නවා කෙල්ලෙක්.ඒ කෙල්ලත් අපේ වයසේ.අපි ආපු බස් එකේමයි එදා ආවේ.ඒ කෙල්ලට අපේ එකෙක්ගේ නමක් කියලා කෑ ගහන සීන් එකක් තිබ්බා.කොලු කාලේ එහෙමනේ ඉතින්........

අපිත් වාචාල කමට ඒ කොල්ලගේ නම කියලා කෑ ඇහුවා.

මෙන්න බොලේ මේ කෙල්ල කෙල මෝලෙන් අඬාගෙන ගෙදර දුවනවා.අපි ඉතින් හිමින් සැරේ වල බැහැගෙන එනකොට(ඒ ගෙදර ළඟින් තමයි පන්තියට යන්නේ.) ඒ කෙල්ලගේ අයියා වැට ලඟ.මළ කෙළියයි.වෙලාවට අපේ උන් මුත්‍රා කරල තිබ්බ හින්ද හොඳයි.

කලබල උනහම ඇඩ්‍රිනලින්ද මොනවද නලින් කෙනෙක් ශ්‍රාවය වෙනවලු නේ.ඒවයි පිහිටෙන් තත්පර දෙකෙන් තුනෙන් කිලෝමීටරයක් විතර දිව්වා.(කරුමෙට ඒ පාර හරි කෙලින්.) අන්තිමට හැංගුනේ සම්පකාරෙක.

"පුතාල මොනව ගන්නද?" අහනව කඩේ ඇන්ටි.අපි මේ රැවුල පුච්චගෙන දඟලනව.ඇන්ටි මගුලක් කතා කරනව.

අන්තිමට අනිත් එවුන් හොයද්දි සමහරු ගෙවල් වලට යන පාරවල් වල.

අන්තිමට ගේමක් දීලා කෙල්ලගේ ගේ ඉස්සරහින්ම පන්තියටත් ගියා.

පණ බයේ හිටියේ පන්තියට තිත තමයි කියලා.අවුලක් වුනේ නෑ.....

කලාස් එකේ සර් සමහර විට මේ ලිපිය දකියි.ගණන් ගන්න එපා සර්.කොලුකමට කරපු වැඩක්නේ.

අපේ නංගො,දැක්කට කමක් නෑ.අදාල දැරිවිට ගිහින් කියනව නෙවෙයි හොඳේ....

අහ්.අමතක වුනා නේ.අද ආදරවන්තයන්ගේ දිනයට ඔන්න හැමෝටම සුභපැතුම්!!!

ආදරවන්තයන්ගේ දිනයට විශේෂ ලිපියක්නම් දාන්න වෙන්නේ නෑ.මෙතනින් ගිහින් බලන්නකෝ මම ගියපාර ආදරවන්තයන්ගේ දිනයට දාපු ලිපිය වත්.