අපි වගේ උන්ගෙන් පාරවල් අහන්න එපා.

මේ ලියන්නේ අපේ දසුන්, අයිය කෙනෙකුට දීපු ආතල් එකක්.වැඩේ මේකයි.

අපි ඉතින් හෙන.........දුරක ඉඳලනේ ඉස්කෝලේ යන්නේ.(හොරා නොවෙයි ඒ ඉස්කෝල වලට ගියේ.සිස්සත්තෙන්.)ඉතින් උදේ 5.45 - 6.00 වෙනකොට අපේ උන් ටික එලියේ.දසුන් වෑන් එකක ඉස්කෝලේ ගියේ.මම බස් එකේ.

කොහොම හරි දවසක් දසුන්ගේ වෑන් එක පරක්කු වෙලා.පොර පාර අයිනට වෙලා බලාගෙන ඉන්නව.මූට සුවර් දැන් වෑන් එක යි.දැන් එයි කියලා.මේ අතරේ කැන්ටර් එකක අයියා කෙනෙක්(ගිංගඟ කිට්ටු ව ඉන්න අපට ඉතින් මේ වෙලාවට කැන්ටර් යන්නේ මොකටද කියලා අමුතුවෙන් කියන්න ඕන නෑ නේ.) ඇවිල්ලා.

"මල්ලි,සුනිල් අන්කල්ලගේ ගෙදර කොහෙද?"

කියල ඇහුව.දැන් දසුන් දන්න සුනිලෙක් නෑ.හැබැයි මූ දන්නව වෑන් එක දැන් එනව කියල.

"අයියේ ඔහොමම ඉස්සරහට ගිහින් වමට හරවල පාරේ දෙවෙනි ගේ."

"හරි මල්ලි තෑන්ක්ස්."

දසුන් තාම වෑන් එක එනකම් බලන් ඉන්නව.වෙනද නම් වෑන් එක මෙලහකට ඇවිල්ල.

විනාඩි 10 කට විතර පස්සේ අර කැන්ටරේ එනව කෙල මෝලෙන්.දැන් දසුන්ටනම් පණ බයයි.මොකෝ උදේ පාන්දර බැනුම් අහනව කියන්නේ ලොවෙත් නෑ නේ.

අවුලක් නෑ.අර කැන්ටරේ අයියා පුපුර පුපුර රවාගෙන ගිහින් විතරයි.අයියට නම් උදේට ලේ රත් වෙන්නම කෑමක් හම්බ වුනා.

[සුනිල් අංකල් කියන නමනම් දැම්මේ මම.සිද්ධිය ඇත්ත එකක්.මමත් ඊයේ අන්කල් කෙනෙකුට ඔහොම ආතල් එකක් දුන්නා.ඒ නම් ඕනකමින් නෙවේ.කොහොම උනත් ඒ ගැන පස්සේ ලියන්නම්.]

ආදර්ශය_අයියේ,අක්කේ,නංගියේ,මල්ලියේ,ඇන්ට්,අංකල්,සීයේ,ආච්චී, අපි වගේ උන්ගෙන් පාරවල් අහන්න එපා.