අපේ කස්ටිය @ BMICH

අද කියන්න යන්නේ අපි පෙරේද ඊ-ඒෂියා ප්‍රදර්ශනය බලන්න ගිහිපු ගමන ගැන විස්තරේ.

අපේ පන්තියෙනුත් ප්‍රදර්ශනය බලන්න යමු කිය සර් ට යෝජනාව දැම්මේ මම.කෝච්චියෙන් යමු කියලයි මුලින් තීරණය වුනේ.ගමන යන්න අපේ කොල්ලො 5 දෙනෙක් විතර ෂුවර් කියල සෙට් වුනා.පස්සේ ගමන ගැන විස්තරේ කිව්වහම මගේ තව යාලුවෙක් වෙන හසිතත් එනවා කිව්වා.හසිත පන්තියට එන්නේ නැති නිසා මම සර්ගෙන් ඇහුවා ආවට කමක් නැද්ද කියලා.සර් හා කිව්ව නිසා එයත් අපේ ගමනට සෙට් වෙන්න හිටියේ.

කෝච්චියෙන් යන්න සෙට් වුනාට පස්සේ සර් කෝල් එකක් දීල කිව්වා ගෑණු ළමයිත් එක්කන් යන්න කියලා එයාලගෙන් ඉල්ලීමක් තියෙනවා ඒ නිසා වෑන් එකක් කතා කරගෙන යමු කියලා.පස්සේ එහෙම සෙට් වුනා.
ගමන යන්න කලින් දවසේ සොහාන්ට කිව්වහම කිව්වා එයත් එනවා කියලා.
මුළින් පොරොන්දු වුන එක්කෙනෙකුට එන්න වුනේ නෑ.කොහොම හරි ගමන යන්න කොල්ලෝ 6 දෙකෙන් සෙට් වුනා.කෙල්ලොත් එනවා කිව්වට කීයක් එනවද කියලවත් සර් කිව්වේ නෑ.

කොහොම හරි ගමන යන්න කොල්ලොන්ගෙන් මම,හසිත,දසුන්,සොහාන්,තුසර,නිපුන සෙට් වුනා.නිපුන සර්ගේ ගෙදරින් නගිනවා කිව්වා.අපේ අනිත් 5දෙනාම ඔරලෝසු කණුව ලඟින් නැග්ගා.අපරාදේ කියන්න බෑ නිපුන ගෙදරින් නැගලත් පිටිපස්සේ සීට් දෙකම කෙල්ලොන්ට පූජා කරලා.කොහොමහරි ඉස්සරහ සීට් දෙකේ තමයි කොල්ලෝ ගියේ.එනකොට කොල්ලොන්ට පිටිපස්සේ සීට් එක ගන්න විදිහට සර්වත් සේප් කර ගත්තා. ස්ටෑන්ඩ් එකෙන් තවත් ගෑණු ළමයෙක් නැග්ගා.එයත් එක්ක අපේ ගමනට සෙට් වුන හැමෝම දැන් වෑන් එක ඇතුලේ.

ගමන පටන් ගනිද්දිම පිටිපස්සෙන් රබානක සද්දයක් ආවා.ලාවට සින්දුවකුත් ඇහුනා.අපිත් ඉතින් මුල් සින්දු දෙක තුනේ වලියටම හිටියා.අන්තිමට කොල්ලොන්ගෙන් එකෙක්වත් කට හොල්ලන්නේ නෑ.මම ගෙනිහින් තිබුන සින්දු පොතත් මම උන්ට දුන්නා.මොන??? කටක් හොල්ලන්නේ නෑ.සින්දු පොත දැක්ක කෙල්ලෝ ටික සින්දු පොත ඉල්ලුවා.මටත් මොකෝ මම දුන්නා.ටිකකින් පොත පිටිපස්සේ රබාන මගේ කරේ.අරගෙන ඔලුවට දාන්න බැරි කමට ලාවට තාලයක් දුන්නා.පස්සේ හසිත ගාව තියාගෙන මිනිහා තමයි තාලේ දුන්නේ.

දැන් ඔහොම ගිහිල්ලා ගිහිල්ලා කොළඹට කිට්ටු වෙනකොට අපේ ජෝකර් වෙච්ච හසිතයා විලාප තියපි.මොකද දන්නවද වෙලා තියෙන්නේ?මිනිහට සිළුදිය අඩස්සියක්.කියලා වැඩක් නෑ.පාර අයිනෙන් හරි බස්සන්න කියලා හරි වදේ.කොහොම හරි ශේප් කරගෙන BMICH එකටම එක්කගෙන ගියා.

හැබැයි එතකනුත් මාර දුකක් වින්දේ.මුත්‍රාශේ පීඩනේ වැඩි වෙලා අරූට ඉන්න බෑ.ඌට විතරක් නෙවෙයි මටත් ඉන්නම බෑ.යන්තම් අමතක කරන කොටම හසිතයා විලාප තියනවා.අපෝයි හිනා යනවා නෙවෙයි අරූගේ බෙල්ල ගලවන්න බැරුව හිටියේ.තවත් ඒ මදිවට හසිතයා බෝලයක් ඉල්ලලා අඬනවා.අනේ මෙහෙමත් එකෙක් නේද එක්කගෙන ගියේ කියලා මටත් නිකන් මොකක්ද වගේ.
මුත්‍රා බරයි කියලා කියලා නැවැත්තුවනම් ඉවරයි.පිටිපස්සේ කෙල්ලෝ ඉන්නවා කියලවත් නොහිත මූ තියපු විලාපේ මතක් වෙනකොට තාම හිනා.

BMICH එකට ගිහිල්ලා බැහැපු ගමන් මම තමයි ඉස්සෙල්ලාම බර අඩු කරගන්න දිව්වේ.අපරාදේ කියන්න බෑ නිදහසේ වැඩේ කර ගත්තා.පොඩි වරදකට තිබුනේ අපේ එවුන් ඇවිල්ලා දොරට තට්ටු කරන එක විතරයි.

දැන් හැමෝම තමන්ගේ බරවල් අඩු කරගෙන ප්‍රදර්ශනේ බලන්න යන්න රෙඩී.ඇතුලට ගිහිල්ලා ප්‍රදර්ශනේ බලනවා.ඒ වෙලාවේම මම අපේ සුදු මහත්තතයාත් හම්බෙන්න ප්ලෑන් කරන් හිටියේ.කෝල් තොගයක් දීලා හම්බ වුනා.හැබැයි අපේ නඩෙ මග ඇරෙන නිසා මට වැඩි වෙලාවක් කතා කරන්න වුනේ නෑ.අනේ වැඩි වෙලාවක් කතා කරන්න බැරි වුනාට සමා අවසර සුදු මහත්තයෝ.ප්‍රදර්ශනේ බලලා ඉවර වෙනකොට හවස 2.30 විතර වෙලා.ගමන ගිහිපු අපේ හැම එකාටම (කෙල්ලොත් එක්ක.)කකුල් කකියනවා කියලා වාඩි වෙන්න ඕන කිව්වා.මොනවා කරන්නද?මමයි සර් ගියා වාහනේ නවත්තපු තැන හොයන්න.මොකද අපිව බස්සලා වෑන් එක වෙනතැනකට ගෙනිච්චා කියලා ඩ්‍රයිවර් අයියා කියලා තිබුනා සර්ට කෝල් එකක් දීලා.

අපරාදේ කියන්න බෑ ඒකත් මාර ආතල්.මොකද මමයි සර් එකතු වෙලා කස්ට අව්වේ වෑන් එක හොයනවා.අරුන් ටික සැපට වාඩිය දාගෙන.කියපු පැත්තට ගිහිල්ලා බැලුවා වෑන් එක නෑ.පස්සේ ආයි කෝල් එකක් දුන්නා.එපාර කැන්ටිම පැත්තේ කිව්වා.එපාර එහේට ගියා.ඒත් නෑ.අන්තිමට එක වටේම ඇවිදලා වෑන් එක හොයා ගත්තා.මමම ගිහිල්ලා අපේ ගමනට සෙට් වුන රාජ කුමාරයෝ ටිකටයි,රැජිනියෝ ටිකටයි එන්න කිව්වා.

(අපේ එවුන් ටික වාඩි වෙලා.සැපෙන්.)

කියලා කට්ටියත් එක්ක වෑන් එක තියෙන පැත්තට එක්කගෙන යනකොට සර් ආවා.ඇවිල්ලා සර් කිය අපේ අයට කියනවා "දිලංකට BMICH එකේ හතර මායිම් බලාගන්න ඕන වෙලා ඇවිදිනවා" කියලා.අපරාදේ කියන්න බෑ නියම කතාව.හිකස්.....

හැමෝටම බඩගිනියි දැන්.ගහක් යටට වෙලා කන්නත් බෑ.උඩින් ඉන්න කපුටු රාළහාමිලාට බඩේ අමාරුවද දන්නේ නෑනේ.

අන්තිමට කෙල්ලෝ ටික වෑන් එකේ පිටිපස්සේ සීට් වල සෙට් වෙලා කෑවා.මමයි නිපුනයි වෑන් එකේ ජම්පින් සීට් දෙක දිග ඇරගෙන.සර්ගේ අම්මා ඉස්සරහ දොර ඇරගෙන සීට් එක උඩින් බත් එක තියාගෙන කෑවා.සර් ඩ්‍රයිවින් සීට් එකට බත් එක තියාගෙන.හසිතට අල්ලලා දුන්නා ඊට එහා පැත්තේ නවත්තලා තිබුනු ත්‍රීවීල් එකක ඩ්‍රයිවින් සීට් එක.
දසුනුයි,සොහානුයි,තුසරයි ඒ ත්‍රීවීල් එකේම පිටිපස්සේ සීට් එකේ.

අපරාදේ කියන්න බෑ හසිතයා බත් එක අතට ගත්ත ගමන් ආයි කෑ ගහපි.එපාර මොකද දන්නවද?මගේ තම්බපු බිත්තරෙන් පැටියෙක් ඇවිල්ලා වගේ කියලා.කොහොම හරි අල්ලලා කට්ටියම කෑවා.හසිතයානම් කනවට වඩා ත්‍රී වීල් සීට් එකේ වපුරලා.

(වපුරපු බත් අස් කරන හසිත)

කන ගමන් වෑන් එකේ කෙල්ලෝ අතරේ පොඩි හින්ට් එකක් පාස් වුනා එක්කෙනෙක්ගේ ගානේ යෝගට් කියලා.මගෙත් පොඩි කොක්කක් තිබුන නිසා කාල ඉවර වුන ගමන් මම යෝගට් අරගෙන දුන්නා.ඒක ගන්න සොහානුත් සෙට් වුනා.
කඩේ එකාගෙන් අහුවා යෝගට් එකක් කීයද කියලා.රු.20 යි කිව්වා.මම 15ක් ඉල්ලුවා.මිනිහට වැරදිලා 16ක් දුන්නා.(ගන්නකොට 16ක් තිබුනා කියලා දැන ගත්තේ මම විතරයි.අපේ අයගේ කටවල් දන්න නිසා කට වහගෙන හිටියා.හැඳි ගන්න කියලා තුසරට කිව්වා.ඒකා හැඳි 25ක් විතර උස්සලා.)අපේ අයගේ යෝගට් 6 අරගෙන මම ඉතුරු ටික සර්ගේ අම්මට දුන්නා හැමෝටම දෙන්න කියලා.
හැමෝටම බෙදලා වැඩි වුනාට පස්සේ තමයි අපේ උන් දන්නේ යෝගට් 16ක් තිබිලා කියලා.හැබැයි එකක්.ඒ වැඩි වෙච්ච යෝගට් එකට වෙච්ච දෙයක් මම තාම දන්නේ නෑ.

යෝගටුත් කෑවට පස්සේ ආයෙත් පොඩි ඕනකමක්.සර්ට කියල අපේ අය ගියා.සර් කිව්වා ගිහිල්ලා එන්න කියලා.කොහොම හරි ගිහිපු නඩේම ආයෙත් ටොයිලට් වන්දනාවේ.අපේ එවුන් ටික ගිහිල්ලා ටොයිලට් එකට ඇතුල් වෙන ප්‍රධාන දොර වහ ගත්තා.වෙලාවට වෙන කාටවත් ඒ වෙලාවේ ඇතුලට එන්න ඕන වුනේ නෑ.

ඒ වැඩෙත් කරගෙන ගියා කෞතුකාගාරය බලන්න.බලලා අපි ආයෙත් වෑන් එකට සෙට් වුනා.පොඩි රණ්ඩුවකුත් වෙලා වෑන් එකේ පිටිපස්ස අල්ල ගත්තා.දැන් අපි පිටිපස්සේ කෙල්ලෝ ඉස්සරහා.
එපාර තව අවුලක්.එකෙක්වත් සින්දු කියන්නේ නෑ.(අපි ඉස්සරහ ඉඳිද්දී කෙල්ලොන්ට කිව්වා පිටිපස්ස අල්ල ගත්තානම් සින්දු කියන්න කියලා.දැන් අපි පිටිපස්සෙනේ.එපාර කිව්වා ඉස්සරහට ගියේ සින්දු කියන්න නේද?සින්දු කියන්න කියලා.)කොහොම හරි ලාවට තාලයක් අල්ල ගත්තා.
මොරටුව හරියට එනකම් එක්ක්වත් ෆෝම් වුනේ නෑ.කෙල්ලෝ ටික පරණ ලස්සන සින්දු ටිකක් පටන් ගත්තා.උදේ දීපු රබාන මෙච්චර වෙලා හසිත ගාව තිබුනේ.මම ඒක ඉල්ල ගත්තා.එළටම රබානෙන් සද්දේ දුන්නා.රබානෙන් තාල දාලා කොහොම හරි හැමෝඅල ෆෝම් කර ගත්තා.දැන් හැමොඅම සින්දු කියනවා.ඒ සින්දු සෙට් එක ඉවර වුනාට පස්සේ කට්ටියටම නිදි මතයි.ඔක්කොටම වඩා රබානෙන් වැඩ දාපු මගේ අතේ ඇඟිලි ඔක්කොම රිදෙනවා.
ඒ අතරේ සර්ට මැසේජ් එකක් ගැහුවා මෝනිස් එකේ සෙට් වෙමු කියලා.ආයෙ මෝනිස් එකෙන් කාලා  නෙස්කැෆේ බිව්වා.
හසිතයා ආයෙත්:
                  නෙස්කැෆේ එකේ රස්නෙට කට පුච්චගෙන.හැමෝම කෑවට පස්සේ බිල ආවා.සෙල්ලන්ද?රු.1150ක්.සර් ඒක ගෙවලා ආයෙත් ගමන එන්න පටන් ගත්තා.එන ගමන් කෙල්ලොන්ට නෝන්ඩිය දුන්නා එක්කෙනා මාළු පාන් තුන ගානේ කාලා කියල.

කොහොම හරි ඒ අතරේ පොඩි අවුල් කතාවක් කියවුනා හසිතගේ කටින්.ඒ කතාව ටිකක් මාව අප්සට් යන එකක්.පස්සේ මම කට වහගෙන පැත්තකට වෙලා.පාඩුවේ.
ඒ කතාව ගිහිපු අයගෙන් නොදන්නේ සර්,සර්ගේ අම්මා සහ ඩ්‍රයිවර් අයියා විතරයි.
ඒ නිසා ඒ කතාව හැමෝටම වගේ බලපෑවා.එතනින් එහාට.එකෙක්ගෙවත් කතාවක් බහක් නෑ.අන්තිමට බහිනකනුත් ගොඩක් එවුන් කතා කලේ නෑ.
මම හසිතයා එක්ක කතා කලේ බහින වෙලාවේ.එතකම් කතා කලානම් කතා කලේ දසුන් බහිනකොට විතරයි.මම බැස්සට පස්සේ හසිත සොහාන් එක්ක කියලා තියෙනවා දිලංක ෆුල් අප්සට් ගහලා.ඌ මාත් එක්ක කතා කලේ බහින වෙලාවේ කියලා.
ඔහොම තමයි අපේ ගමන.අන්තිම ටික අල වුන නිසා මටනම් ගමනේ එච්චර ආතල් එකක් නෑ.අනිත් අයටනම් කොහොමද මන්දා......

ගමනෙ පොටෝ ටික ඔන්න.

මේ පින්තූරේ සර් ඉන්න තැන ඉන්නේ මම.